27 Ağustos 2009 Perşembe

ain't no trouble...

yayyyyyy

Pardon Mars mı?

Çok sevdiğim, samimiyetine güvendiğim bir arkadaşımla, onun eski sevgilisi hakkında konuşuyorduk dün.

Kız bizimkine şöyle demiş; "Çok iyisin hoşsun, sevgi dolusun, ama bunların hiçbiri yeterli değil hayatımda kalmak için. Sevgi çözücü ama herşeye çözüm değil, sen bir erişkin değilsin, kendi kararlarını kendin vermiyor, otuzküsur yaşında ailenle yaşıyorsun, bir ampulü takmaktan acizsin... Bense nehirde yüzen bir dal istemiyorum, benim sapa sağlam bir kütüğe ihtiyacım var..."

Arkadaşıma değil kıza yakın hissettim kendimi. Bizimki benden onay beklerken "way kaltak nasıl da aşağılamış seni, nası izin verdin vs vs"demem için bakarken, ben tabii düşündüğümü söyledim... Çok doğru demiş kız ve ne demek istediğini benden iyi anlayan olamaz... Bir erkeğin (lise ve üni. flörtlerinden sonra) bir kadından ev idare etme, hayatı idame ettirme, tamirat yapma, aile ilişkilerini kontrol altında tutma, hayatını kazanma gibi konularda yardım talep etmesi/birşeyler öğrenmeyi beklemesi gibi bi lüksü yoktur NOKTA! Belli bir yaştan sonra erkek ve öğreten kadın gibi bir çift profili çizilemez; eğer kadın erkekle rahim bağlantısı kurmak istemiyorsa...

bence...

Erkek "erkek" gibi olsun kardeşim, benden daha delikanlı olsun, kendi ayakları üzerinde dursun, ne olduğunu bilsin, yapabileceklerini bilsin, sözünü bilsin ki tutabilsin, düzeni, prensipleri olsun. Kimse savaş kazansın, ava çıksın, yiğitlikler göstersin istemiyor erkeklerden isimlerini koyabilmemiz için. Erkek olabilsinler...